"Z natury jestem optymistą, a także ze świadomego rozeznania i wyboru, albowiem optymizm jest trudniejszy. Nie sztuka jest być pesymistą, uniwersalność gówna jest rzeczą najłatwiejszą do zauważenia, prawdziwym honorem jest umieć zaprzeczyć wszechpotężnemu doświadczeniu. Lecz w tej obłędnej panoramie (...) ciągle natknąć się można na ciepłe letnie przedpołudnia w pachnącej trawie, na długie pływanie z głową w zielonej wodzie, nawet na koleżeństwo, nawet na precyzję wniosku, nawet na rozrzewniającą ironię, nawet na lojalność uczuć, nawet na olśniewającą wątpliwość. Czyli na urodę życia".
Leopold Tyrmand "Dziennik 1954"
hormeza 
“wszystko jest piękne, nawet na pewno, jeśli się ma te dwadzieścia parę lat. Wtedy są złudzenia i miłość - i wszystko jest do zdobycia, bo właśnie to jedno głupie dwadzieścia lat. A potem przychodzi życie twarde, bezlitosne, obedrze człowieka do naga, z tych złudzeń - i wtedy już nic nie zostaje z tych dwudziestu lat, z tej wiosny i z tej miłości... Z początku człowiek cierpi, tyje, sam sobie pluje w mordę, śmieje się z tego, co było w nim kiedyś najlepsze. Śmieje się, śpiewa głupie piosenki i boi się przyznać, że sam miał kiedyś dwadzieścia lat i wiosnę. A potem już nie ma żadnych marzeń, to już niepotrzebne, tylko tak - z dnia na dzień.”
— Marek Hłasko "Trudna wiosna"
dessinemoilapaix
Life becomes easier when you learn to accept the apology you never got.
dessinemoilapaix
Odmawianie kobiecie tańca to ignorowanie części jej osobowości. To zniewaga, którą niełatwo zapomnieć. Bowiem ona miała coś do zaoferowania: swoje oddanie. Przed mężczyzną, który z nią nie tańczy, nigdy nie otworzy swej duszy do samego końca.
— Nina George - „Księżyc nad Bretanią"
dessinemoilapaix
Gdybyśmy tak zaczęli na rozczarowanie patrzeć jak na odczarowanie. Zamiast smucić się i rozpaczać, bo często do tego prowadzą rozczarowania, siadalibyśmy z kubkiem ciepłej herbaty (lampką wina/kawą) i myśleli o tym, że w końcu się przed nami odczarowała rzeczywistość, że w końcu wiemy, jak się sprawy mają. Ileż to razy zdarzało się, że docierało do nas, że jest zupełnie inaczej niż sobie wyobrażaliśmy. Ileż to razy czuliśmy gorycz rozczarowania, a zamiast wlewać w siebie tę gorycz może lepiej poczuć siłę z tego, że wiemy jak jest, a nie, że jedynie wydaje nam się, że wiemy?
— "Współcześni samym sobie"
dessinemoilapaix
